[Czuwaj] WOSM, nasz wizerunek

[Radek Topolski]

From: "Piotrek S." <Inkler w poczta.fm>


>
> Taki patriotyzm chciałbym rozwijać w sobie i uczyć go moich harcerzy.
> Walka z bronią w ręku i umieranie za Ojczyznę to ważne karty naszej
> historii. Piękne. Godne zapamiętania. Ale (na szczęście!) mocno
> nieaktualne.
>

Korzenie patriotyzmu polskiego i brytyjskiego są zupełnie inne. To dwie
mentalności których nie da się porównać.

Obywatele Zjednoczonego Królestwa (zwanego czasem mylnie Wielką Brytanią) -
mają bardzo duże problemy z pojęciem tożsamości narodowej. Mówimy o
Brytyjczykach - w zasadzie taki naród nie istnieje. Wielu Anglików nie widzi
różnicy pomiędzy przymiotnikami "angielski" i "brytyjski". Walijczycy i
Szkoci też są Brytyjczykami - ale to zupełnie inne narody niż Anglicy -
historycznie różne językiem, wiarą, kulturą. Reakcja następuje dzisiaj np. w
postaci odrodzenia celtyckiego. Jeśli mówimy o państwie - dochodzi jeszcze
Irlandia Północna: potomkowie ewangelickich Anglików z dużą przymieszką
Szkotów oraz katolickich Irlandczyków - nie mających wiele wspólnego z
katolickimi Irlandczykami - obywatelami Republiki Irlandii.
Konia z rzędem temu kto stworzy z tego kotła wspólne poczucie tożsamości
narodowej - takie jakie posiadamy my.

Ważne dla Anglików daty historyczne - uważane za punkty ciągłości
"tożsamości narodowej":
1066 - najazd Normanów (francuskojęzyczni Wikingowie)- wytępienie szlachty
anglo - saskiej.
1688 - najazd (wcale nie taki bezkrwawy) Wilhelma Orańskiego na czele armii
holenderskiej - zakończony przejęciem władzy i wypędzeniem króla Szkota -
który mówił o sobie że jest Brytyjczykiem. Przewrót zakończył się
sprowadzeniem na tron dynastii niemieckiej.
Najsłynniejsi królowie angielscy - Ryszard Lwie Serce, Henryk V - nie byli w
stanie sklecić zdania po angielsku. Najbardziej "angielska" dynastia -
Tudorowie (Henryk VIII, Elżbieta I) - była pół walijska.

To co każdy przeciętny Polak nazwałby klęską narodową (najazd obcych wojsk
zakończony sukcesem) dla Anglików jest powodem dumy narodowej i składnikiem
 ich narodowej tożsamości. Wigowscy historycy zadbali o niezachwiane
poczucie angielskiej ciągłości narodowej.

Słowa hymnu państwowego (śpiewanego również przez Szkotów):
...Niech bunt uśmierzy,
z Szkotami się zmierzy...

Takich przykładów można mnożyć bez liku.
Pierwszy zabieg patriotyczny w naszym rozumieniu, nastąpił w roku 1917 kiedy
król Jerzy V zmienił nazwisko - z "von Sachsen-Coburg und Gotha" na
"Windsor".

Nie porównujmy patriotyzmu obywateli, tego co kiedyś nazywało się "Wspólnotą
Brytyjską" (czyli również Irlandii) z naszym patriotyzmem wyrosłym na
całkowicie innych doświadczeniach. Myślę że nie musimy wstydzić się naszych
narodowych tradycji. Czym innym jest wychowanie do poczucia wspólnoty
europejskiej, czym innym zapominanie o "mocno nie aktualnej" ale jednak
naszej historii i zastępowaniem jej przez historię i doświadczenia innych
narodów. Bowiem właśnie z tego składa się patriotyzm.

Radek Topolski