[Czuwaj] Re: system stopni instruktorskich

["Adrian Łaskarzewski"]

W dniu 2006-03-23 o godz. 22:54 Janusz Sikorski  jsikorski w wp.pl napisał:

>Dnia 23-03-2006 o 15:06:17 <czuwaj-request w listy.czuwaj.net> napisał:
>
>> Czy stopnie instruktorskie pomagają czy przeszkadzają w funkcjonowaniu
>> organizacji?
>> A może zrezygnujmy z nich i pozostawmy jedynie funkcje- czyli przydziały
>> służbowe?
>
>> Seaskaut
>
>
>Sądzę że szkodzą i to bardzo...
>
>Nie wiem natomiast czy właściwym jest likwidacja stopni. Sądzę że system  
>powinien po prostu inaczej działać.
>Stopień powinien obrazować stopień rozwoju i umiejętności osoby go  
>posiadającej. A jak jest ?

Tak właœnie jest, na pewno w hufcach Szczecin i Szczecin Pogodno.

>Znam kilka przypadków w których młodzi ludzie się buntują (i według mnie  
>mają rację).
>W ramach próby mają robić rzeczy które już robili wielokrotnie... Nie  
>bardzo wiem czemu ma to służyć, bo na pewno nie rozwojowi. 

Jeœli majš robić rzeczy, które robili wielokrotnie, to znaczy, że:
a) nie rozumiejš idei systemu stopni i metody harcerskiej,
lub:
b) opiekunowie ich prób tego nie rozumiejš,
lub, w najgorszym przypadku:
c) KSI w której otwierajš próby nie rozumie systemu stopni i to już jest tragedia, która być może jest przyczynš negatywnego postrzegania przez Ciebie systemu stopni instruktorskich w ZHP.

Sedno problemu tkwi w tym, że zaplanowane w próbie zadania nie majš spełnić wprost tych kilkunastu opisanych w systemie stopni wymagań, majš za to stworzyć instruktora i potwierdzić jego kompetencje. Te kilkanaœcie punktów szczegółowych wymagań to tylko drogowskaz, czytać je należy w całoœci.
Pracujšc kilka lat w KSI Hufca Szczecin, a obecne od kilku lat w KSI Hufca Szczecin Pogodno NIGDY nie wymagałem, aby ktoœ planował w swojej próbie zadanie nierozwojowe, rutynowe, które już wielokrotnie realizował.
"Każda próba powinna być indywidualna" głosi slogan, słuszny zresztš. Jeœli więc KSI przykłada jednš miarkę do wszystkich, to stwarza sytuacje patologiczne, jak ta o której wspominasz. Inna przecież będzie próba przewodnikowska 18-letniego przybocznego, dla którego raczej wszystko w próbie będzie nowoœciš i okazjš do rozwoju, a inna będzie próba 23-letniego poczštkujacego drużynowego, który zapewne miał okazję już kilka poważnych rzeczy na poziomie instruktorskim w swoim harcerskich zyciorysie dokonać.


>W dzisiejszym  
>œwiecie każdy swiadomy i myœlšcy człowiek planuje swój rozwój... I ani  
>trochę do tego nie jest potrzebna próba, gdyż rozwój często baaaardzo  
>daleko odbiega od harcerstwa i ma się nijak do próby i wymagań. 

I tu się mylisz, i to bardzo. Próba jest potrzebna baaaardzo, ponieważ nie chodzi o rozwój człowieka w ogóle, tylko o przygotowanie młodego człowieka do pracy wychowawcy działajšcego w ZHP - czyli rozwój œcisle ukierunkowany człowieka postępujšcego wg standardów tej organizacji. Jest to zasadnicza różnica w stosunku do stopni harcerskich, które zakładajš wszechstronny rozwój.
Jeœli ktoœ planujšc swój rozwój baaaardzo daleko odbiega od harcerstwa i od wymagań próby, to znaczy, że po prostu nie po drodze mu z rolš instruktora, być może nie rozumie kim jest instruktor, i w takim przypadku nie powinien w ogóle otwierać próby. Nie znaczy to, że planuje swój rozwój Ÿle - planuje go inaczej, wybiera innš drogę - nie instruktorskš, i nie ma co go siłš zmuszać do bycia instruktorem.

Młody człowiek, decydujšc się na otwarcie próby instruktorskiej posiada bliższe lub dalsze wyobrażenie o tym kim instruktor harcerski jest. Układa więc swoje zadania tak, jak wydaje mu się, że będzie dobrze. Nie wie jednak, (bo i skšd ma wiedzieć, skoro dopiero się uczy) że powinien jeszcze oprócz tego co zaplanował, dodać do swojej próby jeszcze kilka drobiazgów, czasem bardzo istotnych, których obecnoœć dopełni dopiero pełnego obrazu dobrze przygotowanego do pracy i kompetentnego instruktora. I o tych drobiazgach powienien poinformować go jego opiekun próby.
Ktoœ, kto nie jest instruktorem, jest ostatniš osobš, która powinna okreœlać co należy zrobić, aby tym instruktorem się stać.

Pytanie retoryczne: jakš mielibyœmy w ZHP kadrę, gdyby każdy instruktor realizował w próbach tylko takie zadania, jakie uważa za stosowne?

>I nie ma  
>to związku ze słabością próby. Po prostu pracują bo czują że muszą i żadne
>wspomaganie nie jest im potrzebne.
>Myślę że lepszym byłby system w którym określone byłyby wymagania dla  
>kolejnego stopnia. Czyli...
>Przewodnik musi umieć.... zrobić....
>I delikwent gromadzi pewnego dnia dokumentację idzie na spotkanie z  
>komisją i mówi: potrafię i wiem... tu są dowody... 

Zaprzeczasz sam sobie. Piszesz o tym, że w dzisiejszym œwiecie każdy œwiadomy i myœlšcy człowiek planuje swój rozwój. Rzecz w tym, że nawet w wieku dwudziestu paru lat młodzi ludzie nie zawsze dobrze sobie z tym radzš. I tu naprzeciw wychodzi im właœnie system stopni, który pomaga im œwiadomie planować swój przy niebagatelnie ważnej pomocy i współpracy KSI i innych instruktorów. Stanowi element motywujšcy do podejmowania działań, których bez stopni nigdy by się nie podjęli, nie spróbowali. Proponowany przez Ciebie system tego wsparcia nie oferuje, wręcz przeciwnie - ktoœ, kto nie planuje swojego rozwoju, a po prostu z dnia na dzień podejmuje różne działania harcerskie, nagle staje przed KSI, która ma potwierdzić pewnien stopień jego dojrzałoœci. Absurd.

>Komisja sprawdza i...  
>przyznaje stopień bądĽ sugeruje jeszcze jakieœ działanie.

...jeszcze jakieœ działanie, które przy œwiadomie zaplanowanym rozwoju byłoby znane już przy otwarciu próby. Różnica jest o tyle istotna, że ewentualne braki uzupełnia się nie na końcu, niejako po wszystkim, tylko można zaplanować ich uzupelnianie w trakcie całej próby, nie w oderwaniu a w powišzaniu z innym zadaniami, przez staje się ona lepsza, bardziej przymyœlana i właœciwie rozplanowana.

>Zresztą analogicznie powinien wyglądać system stopni harcerskich...  
>harcerz rozpisujący próbę .... Jak dla mnie stopień jest narzędziem  
>drużynowego a nie harcerza...

... co powoduje, że harcerz pod okiem drużynowego rozwija się, ale nieœwiadomie. Bawi się na zbiórkach, aż tu nagle dowiaduje się, że zdobył stopień.
Bawi się beztrosko i bezrefleksyjnie, bo nie wie, że ta zabawa ma jakiœ cel i sens. Nie uczy się planowania, systematycznoœci, œwiadomoœci celów, zrozumienia sensu i potrzeby swojego działania... A drużynowy, nie indagowany przez podopiecznych o podpisy na karcie próby, budzi się któregoœ dnia, stwierdzajšc, że przyszła pora przyznać kilka stopni... pisać można by długo.
Gdzie tu wzajemnoœć oddziaływań? 


Druhu przewodniku HR Januszu Sikorski! Jak zdobyłeœ swoje stopnie?
Czy, zgodnie z obowišzujšcymi wymogami, jesteœ przeszkolony do funkcji drużynowego?
Jeœli tak, to czy uważałeœ na zajęciach dotyczšcych metody harcerskiej, stopni, sprawnoœci, znaków służb itp.?

Wybacz mocne słowa, ale albo prowokujesz (co Ci się udało), albo powinieneœ poddać się reedukacji.

Pozdrawiam
hm. Adrian Łaskarzewski

>
>Pozdrawiam
>Janusz Sikorski
>
>-- 
>_______________________________________________
>Grupa dyskusyjna Czuwaj
>Czuwaj w listy.czuwaj.net
>http://listy.czuwaj.net/mailman/listinfo/czuwaj
>-----------------------------------------------
>Aby zrezygnowac z subskrybcji wyslij list na adres Czuwaj-request w listy.czuwaj.net o temacie unsubscribe