Fw: [Czuwaj] Podstawy wychowawcze ZHP - uchwała GK ZHP

[Program ChWlkp.]

>ja mysle, ze to troche nie tak - skauting nie dyskryminuje ateistow,
>on ich po prostu nie przyjmuje w swoje szeregi, chyba ze ateista ma wole
>do okreslenia się jako poszukujacy wiary - wtedy skauting jest dla niego
>otwarty.
Nie wiem jak to wyglada w przypadku innych organizacji skautowych, ale 
wydaje mi sie, że w ZHP drużynowy przyjmując nowa osobę do druzyny nie pyta 
o wyznawana religię i nie wymaga określenia sie "jako poszukujacy wiary".

 >A zupelnie czym innym, powtarzam, jest sytuacja ateistow w naszej
>organizacji którzy sa w niej przed zjazdem w 1995 roku -
>maja pelnie praw w ZHP jeśli respektuja wszystkei obowiazujace
>w niej zapisy,
>w tym jednoznacznie rozumiane Przyrzeczenie.
>R. Bednarczyk

Czy aby na pewno tak jest?
Czy rzeczywiscie mamy takie jednoznaczne zapisy w organizacji?

Przyjrzyjmy się:

Uchwała Nadzwyczajnego Zjazdu ZHP w sprawie zmian w Statucie ZHP (1995)
Nadzwyczajny Zjazd Związku Harcerstwa Polskiego potwierdza otwarty charakter naszego stowarzyszenia, którego członkiem może zostać każdy, kto akceptuje idee harcerskiej służby, bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie. Tym, co nas łączy, jest między innymi wspólna akceptacja nadrzędności i podstawowego znaczenia duchowych wartości życia, dążenie do wszechstronnego intelektualnego, społecznego, duchowego i fizycznego rozwoju człowieka, uznawanie wyższości zasady "być" nad zasadą "mieć".
Dążenie do osiągnięcia duchowej dojrzałości przez zucha, harcerkę, harcerza, instruktorkę i instruktora było zawsze podstawą działania naszego Związku. Przyjęta przez Nadzwyczajny Zjazd Związku Harcerstwa Polskiego zmiana w tekście Prawa Zucha i ustalenie jednej roty Przyrzeczenia Harcerskiego podkreślają wyraźnie owo podstawowe przesłanie harcerstwa - rozwój duchowego aspektu życia człowieka.
Służbę Bogu rozumiemy tak, jak jest ona definiowana w Konstytucji Światowej Organizacji Ruchu Skautowego (WOSM). Wiąże się ona nierozerwalnie z akceptacją wszystkich naczelnych wartości duchowych, takich jak Prawda, Dobro, Sprawiedliwość czy Piękno. Jest to, obok służby Polsce i bliźnim, podstawa naszego ruchu.
Związek nasz ma piękną i głęboką tradycję tolerancji. Zawsze było, jest i będzie w naszych szeregach miejsce dla wszystkich, którym bliskie są harcerskie idee. Zgodnie z normami moralnymi wywodzącymi się z uniwersalnych, kulturowych i etycznych wartości chrześcijańskich, żywimy najwyższy szacunek wobec każdego człowieka. Przejawia się on w uznaniu systemu wartości duchowych za sprawę osobistą każdego członka Związku.
Nadzwyczajny Zjazd Związku Harcerstwa Polskiego wyraża nadzieję, że dokonane zmiany w Statucie dobrze posłużą pracy wychowawczej w naszym Związku.
Poznań, 10 czerwca 1995 

Podstawy Wychowawcze ZHP (2005)
(...) służba Bogu - wynikająca z wiary bądź osobistego stosunku do duchowych wartości życia - takich jak: miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, piękno, przyjaźń, braterstwo, nadzieja, 

Zuch kocha Boga oznacza, że umie szanować wszystkie wartości dane człowiekowi jako wyposażenie na drogę życia: zasady moralne, poczucie dobra, piękna, a przede wszystkim dar miłości. Prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, miłość, przyjaźń i braterstwo, wiara i nadzieja to jakby szczeble wartości duchowych człowieka, po których powinien się on wspinać, aby drabinę swego życia przejść godnie, użytecznie i z sensem. Jest to akceptacja podstawowego prawa postępowania moralnego człowieka ukazanego w Dekalogu. Ten duchowy aspekt osobowości jest integralną częścią życia każdego człowieka bez względu na jego wyznanie, bądź jego brak. Mimo zróżnicowania postaw, wynikających z odmienności poglądów i przekonań religijnych, istnieje w każdym człowieku zgodne i jednoznaczne poczucie tego, czym jest prawość - nikt też nie odmawia sobie prawa do rozgraniczania tego, co jest dobre, od tego, co złe czy niewłaściwe. Jak pisał Andrzej Małkowski: (...) Jeśli ktoś ma wątpliwości dogmatyczne, jedyną rzeczą, której będziemy odeń w harcerstwie wymagali, jest owa religijność dawnego Rzymianina: uczciwość, pracowitość, obowiązkowość. Chodzi tu o kształcenie charakteru i wychowanie człowieka w zgodzie z kanonem podstawowych zasad moralnych. 

PEŁNIĆ SŁUŻBĘ BOGU, który stanowi uosobienie najwyższych ideałów, takich jak miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, piękno, przyjaźń i braterstwo, wiara, nadzieja. Ideały te łączą wszystkich ludzi dobrej woli, niezależnie od pochodzenia, narodowości, wyznania, wywodzą się z norm moralnych opartych na uniwersalnych, etycznych i kulturowych tradycjach chrześcijaństwa. Wyznawany przeze mnie system wartości kształtuję samodzielnie podążając w kierunku wskazanym przez Prawo Harcerskie.

HARCERZ SUMIENNIE SPEŁNIA SWOJE OBOWIĄZKI WYNIKAJĄCE Z PRZYRZECZENIA HARCERSKIEGO, wrażliwym okiem spogląda na otaczający go świat, na potrzeby ludzi, na potrzeby środowiska, w którym żyje. Jest dobrym uczniem i pracuje rzetelnie. Jest gotów zawsze pełnić służbę innym, dawać z siebie wszystko, co dobre, nie żądając w zamian nic, za jedyną nagrodę uważa radość płynącą z dobrze spełnionych obowiązków. Obcy mu jest egoizm, postawa konsumpcyjna, wyznaje prymat wartości duchowych nad materialnymi. 



Tyle dokumenty (oczywiscie nie wszystkie - zacytowałem najważniejsze). Obraz nie jest chyba zbyt jednoznaczny. 
Rozumiem, że chcemy zmienic zapisy w kierunku większej jednoznaczności w duchu konstytucji WOSM i zasad fundementalnych skutingu. Ale chyba powinniśmy sobie powiedziec, ze takie rozumienie nie było dotąd obecne w dokumentach ZHP. Stąd też dotychczas praktykowana pełna otwartośc ZHP na wszystkie osoby, bez względu na deklarowaną lub nie deklarowaną religijność. 

I teraz pytanie - co chcemy zapisac w dokumentach i jak ma sie to przełożyć na prace drużyn? 

pozdrawiam

Ryszard Polaszewski